PD: Në reanimacion apo në fundin e rrugës?

Në politikë, ka momente kur një parti nuk ka nevojë për armiq  sepse vetëvetja mjafton. Dhe sot, kjo është gjendja e Partisë Demokratike.
Pas zgjedhjeve të fundit bashkiake, ku PD humbi pesë bashki që dikur konsideroheshin të sigurta, pyetja që përplaset në çdo debat politik është e thjeshtë, por e ashpër:
A ka vdekur PD, apo është ende në reanimacion?Për gati tri dekada, PD ka qenë sinonim i shpresës për ndryshim, simbol i tranzicionit drejt demokracisë. Por sot, ajo ngjan më shumë me një trup politik që lufton për frymëmarrje.
Zërat e brendshëm janë më të fortë se zërat e jashtëm. Opozita, që duhet të jetë në sulm ndaj pushtetit, po lufton me vetveten.
Kjo është një betejë për mbijetesë, jo më për fitore.Në politikën amerikane, analistët do ta quanin këtë “flatline moment”  momenti kur pulsi politik bie në minimum dhe pyetja e vetme është nëse do të ketë rikthim apo fund.
Ndërkohë, qytetarët ata që dikur e besuan PD-në si forca që do ta çonte Shqipërinë drejt shtetit të së drejtës  po qëndrojnë në heshtje.
Një pjesë janë larguar. Një pjesë tjetër po vëzhgon. Dhe heshtja e tyre është ndoshta gjykimi më i rëndë që mund t’i jepet një partie politike.Në zgjedhje, kjo heshtje u përkthye në numra: pjesëmarrje të ulët, rënie mbështetjeje, humbje në terren që dikur ishte blu.
Në gjuhën e ftohtë të politikës, kjo quhet “disconnect” shkëputje mes partisë dhe popullit.E megjithatë, nuk është fundi.
Historia politike njeh raste kur partitë, edhe në momentet më të errëta, janë ringjallur. Por ringjallja nuk vjen nga zyrat, nga vulat apo nga emrat në listë.
Ajo vjen nga një moral i ri, nga një lidership që dëgjon më shumë sesa flet, që bashkon më shumë sesa ndan.Nëse PD dëshiron të rikthehet si forca kryesore e së djathtës, duhet të rimarrë frymën që e krijoi: idealizmin, guximin, dhe besimin në liri.
Jo për nostalgji, por për domosdoshmëri. Sepse demokracia pa një opozitë të fortë është si një vend pa pasqyrë  nuk e sheh dot veten.Koha është armiku më i ftohtë i çdo partie. Dhe për PD-në, ajo po ecën me shpejtësi.
Nëse ky moment nuk shfrytëzohet për t’u ribërë, për t’u reformuar dhe për t’u bashkuar, atëherë historia nuk do të pyesë më “pse humbi PD”, por “kur vdiq ajo në të vërtetë”.Në politikë, si në jetë, nuk mjafton të jesh gjallë. Duhet të kesh qëllim, duhet të kesh drejtim.
Pyetja e sotme është: a do të zgjohet PD nga reanimacioni, apo do të mbetet përgjithmonë një kujtim i epokës që dikur ndryshoi Shqipërinë?

Shkruar nga Mikael Dukaj